درمان دیابت با سم! - هزار جزیره

به گزارش خبرنگاران ، حلزون دریایی مخروطی(Conus geographus) یک شکارچی معمولی نیست. این جانور به جای استفاده از نیروی خشن برای گرفتن طعمه، از روشی موذیانه استفاده می نماید که ترکیبی از سموم است که عملکرد بدن قربانیان را مختل می نماید و آنها را درمانده و خوردن آنها را آسان می نماید. با این حال، در این ترکیب مرگبار ماده قابل توجهی نهفته است، ماده ای که یک هورمون انسانی را شبیه سازی می نماید و پتانسیل ایجاد داروهای پیشگامانه ای دارد.

به نقل از ایسنا، دانشمندان دانشگاه یوتا و همکاران بین المللی آن ها با انتشار کار خود در مجله Nature Communications، عنصری را در زهر حلزون شناسایی نموده اند که مانند سوماتواستاتین (somatostatin)، یک هورمون انسانی که مسئول تنظیم قند خون و سایر فرآیندهای بدن است، عمل می نماید. آنچه که واقعا شگفت انگیز است این است که این سم فراوری شده از حلزون که به نام کنسواتین (consomatin) شناخته می گردد، فقط هورمون را شبیه سازی نمی نماید، بلکه از نظر ثبات و ویژگی از آن پیشی می گیرد و آن را به یک گزینه فوق العاده برای فراوری دارو تبدیل می نماید.

چگونه یک سم کشنده می تواند به یک داروی نجات دهنده تبدیل گردد؟

سوماتواستاتین در انسان به عنوان یک نوع تنظیم نماینده اصلی عمل می نماید و تضمین می نماید که سطح قند خون، هورمون ها و سایر مولکول های حیاتی از کنترل خارج نمی شوند. با این حال، کنسوماتین، نسخه حلزونی این هورمون، دارای مزایای منحصر به فردی است. برخلاف سوماتواستاتین انسانی که با چندین پروتئین در بدن تعامل دارد، کنسوماتین فقط یک پروتئین خاص را با دقت دقیق هدف قرار می دهد. این هدف گیری دقیق به این معنی است که کنسوماتین به طور بالقوه می تواند برای تنظیم سطح قند خون و هورمون با عوارض جانبی کمتری نسبت به داروهای موجود استفاده گردد.

کنسوماتین بعلاوه نسبت به هورمون انسانی پایدارتر است و به علت وجود اسید آمینه غیرمعمول در بدن ماندگاری بیشتری دارد که آن را در برابر تجزیه مقاوم می نماید. برای محققان داروسازی، این ویژگی یک معدن طلا است زیرا می تواند منجر به توسعه داروهایی گردد که مزایای طولانی تری را برای بیماران ارائه می نمایند، دفعات مصرف دارو را کاهش می دهند و نتایج کلی درمان را بهبود می بخشند.

در حالی که ممکن است نگاه کردن به زهر برای الهام گرفتن در فراوری دارو غیرمعمول به نظر برسد، اما ثابت شده است که این رویکرد فوق العاده نتیجه بخش است. همانطور که دکتر هلنا صفوی، دانشیار بیوشیمی در دانشگاه یوتا و نویسنده ارشد این مطالعه شرح می دهد، جانوران سمی مانند حلزون دریایی مخروطی میلیون ها سال فرصت داشته اند تا سموم خود را برای هدف قرار دادن مولکول های خاص در طعمه خود تنظیم نمایند. این دقت تکاملی دقیقا همان چیزی است که این سموم را در جستجوی داروهای نو بسیار ارزشمند می نماید.

کنسوماتین در محیط طبیعی خود در کنار سم دیگری در سم حلزون مخروطی که شبیه انسولین است، کار می نماید تا قند خون طعمه حلزون را به شدت کاهش دهد. این کار، ماهی ها را در حالت تقریبا کما قرار می دهد که قادر به فرار از چنگ مرگبار حلزون نخواهند بود. با مطالعه کنسوماتین و شریک مشابه انسولین آن، محققان بر این باورند که می توانند راه های نوی را برای کنترل سطح قند خون در انسان کشف نمایند که به طور بالقوه منجر به درمان های بهتر برای دیابت می گردد.

هیجان انگیزتر این احتمال است که سم حلزون مخروطی حاوی سموم اضافی هنوز کشف نشده باشد که قند خون را نیز تنظیم می نماید. این مولکول های کشف نشده می توانند راه را برای نسل نوی از داروهای دیابت هموار نمایند و میلیون ها نفر را در سراسر دنیا امیدوار نمایند.

5858