چرا گردشگران داخلی با وجود تخفیف، تمایلی به رفتن به هتل ها ندارند؟ - هزار جزیره

ورود آموزش و پرورش و در سال تازه استفاده از واحدهای اقامتی غیر مجاز که در اصطلاح به خانه های امن معروف هستند، حضور این رقبای غیررسمی یکی از مهم ترین دلایل آسیب به فعالیت اماکن اقامتی رسمی است.

به نظر می رسد با وجود اینکه معاون گردشگری سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری از افزایش 2 درصدی اقامت گردشگران نوروزی در هتل ها، 13 درصدی در هتل آپارتمان ها و 11 درصدی در مهمان پذیرها در مقایسه با نوروز 95 و کاهش اسکان در کمپینگ ها، مدارس آموزش و پرورش و مسافرخانه ها خبر می دهد. هتلداران و صاحبان اقامتگاه های رسمی کشور همچنان نسبت به شرایط موجود گلایه مند هستند.

محمدعلی فرخمهر در این خصوص به می گوید:

تخفیف های نوروزی برای هتل های تهران که از سال 93 هر ساله اعمال شده، در مجموع تاثیر مثبتی در پر شدن تخت های هتلی در تعطیلات نوروز داشته؛ اما متاسفانه این تاثیر با یک روند کاهشی روبرو بوده است؛ به این معنا که در سال 93 تا 96، ضریب اشغال هتل ها به ترتیب 58، 48، 35 و 26 درصد ثبت شده است.

ورود آموزش و پرورش و در سال تازه، شهرداری را به این حوزه از دلایل عدم دستیابی به خروجی مطلوب در نتیجه اعمال تخفیف های قیمتی در پر شدن هتل ها عنوان می نماید.

بسیاری از خانواده های ایرانی و حتی گردشگران خارجی ترجیح می دهند با اختصاص هزینه هایی حتی به مراتب بیشتر، در خانه ها و ویلاهای استیجاری که با قوانین مشخصی اداره نمی شوند، اقامت نمایند.

فرخمهر، رئیس اتحادیه هتل ها و مراکز اقامتی استان تهران می افزاید:

ماندن در این اقامتگاه ها از آنجایی که به افراد آزادی عمل بیشتری می دهد مورد توجه بسیاری از مسافران بوده و به همین علت در سال های اخیر ایجاد چنین خانه هایی رواج بسیار یافته است. خانه مسافرها هم به نوعی در به وجود آمدن این شرایط دخیل بوده و از این رو، اساسنامه آنها نیازمند تتازهنظر است.

از این رو تمام اقامتگاه ها باید از شرایط یکسان برخوردار باشند و باید همانند هتل ها و مسافرخانه ها دارای تابلو بوده و امکان سرکشی از آنها در هر ساعت از شبانه روز مهیا باشد.

به اعتقاد کارشناسان اما علاوه بر عوامل مدیریتی و قیمتی، بخشی از عدم گرایش ایرانی ها به استفاده از خدمات هتلداری، می تواند جنبه فرهنگی داشته باشد. اسماعیل قادری تشریح می نماید:

جامعه ایران یک جامعه درون گرا است و اثر این ویژگی روانشناختی در گردشگری، انتخاب مقصد و محل اقامت مرتبط با آن قابل مشاهده است. به این معنا که مسافران و گردشگران داخلی به اقامت در مکان هایی تمایل دارند که با ویژگی روانشناختی آنها سازگار باشد و فضا و محیط اقامتگاه باید تداعی نماینده محیط زندگی و خانه باشد.

در نتیجه ساختار فیزیکی و مقرراتی هتل ها کمتر با این شیوه رفتاری سازگاری دارد و از این رو، سایر اقامتگاه های رسمی و غیررسمی مانند مدارس، حسینیه ها، استادیوم ها، چادرها، ویلاها و خانه های شخصی در مقایسه با هتل ها از اقبال بیشتری در بازار روبرو شده اند.